Poëzie-Leestafel

...

  • Vergroot lettergrootte
  • Standaard lettergrootte
  • Verklein lettergrootte
Koen Snyers




Recensie, geschreven door Dettie, over de  gedichtenbundel


Onderweg naar hier en later



van Koen Snyers



Onderweg naar hier en later is de eerste dichtbundel van Koen Snyers. - Inmiddels is in september 2018 zijn vierde bundel verschenen -

De bundel begint al met een mooie tekst:


Onderweg
naar hier
zit gisteren
nog in ons hoofd.


Waarna in het volgende gedicht de bovenstaande reis voortgezet wordt; van vroeger, via nu, naar later:


Nu

Vroeger zit in mijn hoofd, zegt hij, alsof
alles toen beter was.


Is het weemoed die hem overmant - is hij
niet mans genoeg om vroeger te begraven
in zijn achterhoofd?


Ongedurig kijkt de man naar de horizon.
Hij zegt me dat later nooit snel genoeg komt.


Als hij vraagt waar het nu gebleven is, zie ik
hoe het als wit zand door zijn vingers glipt.
Hij haast zich verder
naar later.

© Koen Snyers


Een knap gedicht voor een debuterende dichter. Het heeft iets mysterieus, iets mystieks, net als de beschreven tijd, het moment, die nooit te grijpen is. Het gedicht Nu wordt opgevolgd door een gedicht met een titel over een net zo ongrijpbare tijd, namelijk Ooit met daarin o.a. de fraaie regel "Ooit zullen we wortel schieten in elkaars hoofd."
Van een heel andere orde is het vierde gedicht getiteld Sanseveria ook wel vrouwentong genoemd. Koen Snyers weet daar een mooi woordspel van te maken.


Sanseveria

In het dorp is het ranke silhouet van een kamerplant
de trots op een vensterbank. Het silhouet lokt ons
naar binnen, de sanseveria verleidt


De vrouw van het huis troont ons mee naar de klein-
ste tafel. We toeven op elkaars lip.


Tafel klein, temidden grote tafels.
Waar vrouwen-tongen gezellig keuvelen.[...]


En zo gaat het door. Het zijn steeds kleine juweeltjes van dichtregels die je aantreft, zoals :


De stad ontwaakt moeizaam uit
haar slaapdronkenschap. Ze heeft
een ochtendadem die stinkt.


De fascinatie voor tijd én reizen loopt als een rode draad door de bundel heen. Veel gedichten spelen zich af in een trein of en rond het treinstation. Er zijn vluchtige ontmoetingen die soms impact hebben. De dichter zit tegenover een vrouw in de trein...

Gelooft u nog in de liefde? vraag ik aan de vrouw.
U mag mij tutoyeren, zegt ze, seconden stelend om
na te denken over mijn vraag.[...]

Met het glas halfvol kan je blijven klinken op de
liefde, antwoordt ze.


Van dit antwoord wordt in het volgende gedicht weer gebruik gemaakt om de dichters eigen wankele relatie onder de loep te nemen. Het bijzondere is dat de ontmoeting met de vrouw in de volgende gedichten voorgezet worden.


Zij aan zij gaan de vrouw en ik dezelfde kant op.
Waarheen, dat weten we niet.


Ze wandelen door de stad, eten zelfs wat. Het is bijzonder en een beetje spannend.


Ik kijk en zie
dat zij zinnen laat dwarrelen
als bladeren die traag van bomenvallen.
Ik vang de zinnen
in mijn hoofd.


Toch is 'de vrouw die in liefde gelooft' sterk verbonden aan een man, wat ze in een verhaal over een telefoongesprek met hem op een specifieke maar duidelijke wijze weet te verwoorden. En ondanks deze avond van uitzonderlijke aantrekkingskracht en een elkaar onderling enorm goed begrijpen denkt de dichter ook aan zijn geliefde...


Huid

Ik denk aan mijn geliefde
die een vrouw is van weinig
woorden.


Ze zwijgt veel en
zegt weinig. De luttele


woorden die ze heeft, schrijft ze
neer op haar huid.


Een leven lang zal ze
huid genoeg hebben voor zo weinig


woorden. Het enige dat ze vraagt
af en toe: of ik haar huid wil


lezen. Elke keer ik dat doe, kruipen
haar woorden onder mijn vel.

© Koen Snyers


De man en de vrouw die in liefde gelooft, ontmoeten mensen, die ook weer verdwijnen totdat de vrouw ook verdwijnt, of toch niet? En de man? Hoe is het met hem?


Ik tel de rimpels op mijn voorhoofd
in het treinraam, ik raak de tel kwijt.
En toch: nu de avond valt, begint het mij
te dagen. De trein vindt het spoor
dat ik nooit bijster was


Wat de bundel zo aantrekkelijk maakt is het steeds terugkeren van de trein, de man die op weg is naar later en de liefde. Deze 3 thema's vloeien telkens soepel in elkaar over, zodat er een soort sprookje ontstaat. Een sprookje verpakt in poëtische woorden. Een sprookje dat een geheimzinnig einde heeft.
Een héél enkele keer slaat de spitsvondigheid in een versregel een beetje door maar dan nog blijft het gedicht zeer prettig om te lezen.


Kortom, het is bundel om vele keren te herlezen om telkens weer nieuwe, fraaie, taalkundige pareltjes te ontdekken.
Lezen!


ISBN 9789082392807 | Paperback | 44 pagina's | Zeghetmettekst.be | september 2015

© Dettie, 8 maart 2019

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

 


Zoeken

Recensies