Recensie, geschreven door Karel Wasch, over de bundel
Atlas van de tijd
gedichten van
Anneke Wasscher
In deze bundel van Anneke Wasscher van maar liefst 47 gedichten, laat Wasscher ons een breed palet zien van haar mogelijkheden in poeticis.
De bundel is opgedeeld in 5 hoofdstukken:
- We leggen nieuwe woorden op een lege plek
- Een vleugel vangt beloftes van de zon
- De onbegrijpelijke pantomime van eeuwigheid
- Schuilen in de luwte van het zwijgen en
- Altijd verder dan een weg of grens begrijpen zal
De bundel opent uitermate sterk met een ingehouden - bijna geserreerd - gedicht.
hartslag
zolang we elkaar beminnen zullen
zomers koosnamen fluisteren
geef jij je bloot in elke kus en oogopslag
lichaamstaal weet niet wat zwijgen is
we leggen nieuwe woorden op een lege plek
de zin vindt klankkleur van een liefdeslied
hemelsbreed herhaalt een vergezicht het ritme
van een oud gedicht dat ooit geschreven werd
kom bij me liggen in de wieg van diepe slaap
waar dromen spreken in een taal die tijdloos is
Prachtig vooral de beelden in de tweede strofe. We leggen nieuwe woorden op een lege plek. Een troostrijke gedachte. De leegte wordt overwonnen door woorden van liefde. Kom bij me liggen in de wieg van diepe slaap, is het geborgene. De geliefden, die elkaar hebben gevonden, spreken alleen de taal van liefde. Mooi de opbouw van dit vers maar ook de draagwijdte is groot en in simpele woorden vervat.
Esther
beelden roepen haar al jaren na
ze weet niet meer wat echt is
misschien verspreekt de waarheid zich
is het gewoon een bange droom
een hersenspinsel dat nog hangt in
de rommelkamer van haar hoofd
steeds vaker komt de nachtmerrie
die gekke bokkensprongen maakt
angst wordt vindingrijk
ze spreekt in monologen
geeft wanen weg aan
wie ze hebben wil
haar vrede heeft een onderduikadres
bij gratie van de roes, een synoniem
voor leven kent ze niet
Esther is duidelijk een patiënt met psychische problemen, zoals er in ons land heel veel rondlopen. Misschien verspreekt de waarheid zich, een mooi gevonden beeld voor iemand, die in de war is, het verschil niet meer weet tussen waan en waarheid, tussen nu en toen en tussen binnen- en buitenwereld. In de vierde strofe zien we het drama levensgroot geschilderd ze spreekt in monologen/ geeft wanen weg aan/ wie ze hebben wil. Uitverkoop van een radeloze ziel. En dit getormenteerde mens vindt rust noch duur en leeft in een eindeloze roes. Een sterk gedicht over een pijnlijk onderwerp.
juttersgeluk
ik klim op toppen van de tegenwind
om steeds opnieuw jouw zee te zien
in elke golf hoor ik een oud gedicht
het woord spoelt aan en wil een plek
de zinnen zoeken een houvast
omdat jouw storm nooit liggen gaat
het ritme kent de passie nog
danst tango’s met verlatenheid
verlangen daagt de klankkleur uit
geluid zwelt aan en ebt weer weg
net als je taal de zwaarte torst en
los kan laten voor het lichte vers
de stem draagt altijd verder dan
een weg of grens begrijpen zal
ik luister naar jouw levenslied
vind in een schelp de wereldreis
het zand vergeet mijn sporen straks
de vloed neemt elke voetstap mee
alleen de zee onthoudt misschien
dat ik een schat gevonden heb
In het laatste hoofdstuk van deze bundel staan veel gedichten over plekken, die Wasscher hebben geïnspireerd. Dit gedicht speelt zich aan zee af en Wasscher jut niet zo zeer naar materiaal, maar juist naar het immateriële, het zand, eb, vloed, de wind. Wie kent dat gevoel van rijkdom niet, aan zee op het strand in de weidsheid van het begaanbare. Wie ervaart niet het overspoelen van het zand door de zee als iets mystieks? En Wasscher kan dat prima onder woorden brengen.
Deze bundel is sterk en zonder onnodige franje een sterk statement van een dichteres, dat veel in haar mars heeft! Uitgever Kontrast heeft de bundel mooi vormgegeven. Het werk van deze dichteres stond al in veel verzamelbundels en nu kunnen we genieten van deze bundel.
ISBN 9789492411273 | Paperback | 78 pagina's | Uitgeverij Kontrast - Poeziefonds OPEN - | oktober 2017
© Karel Wasch, 10 december 2017
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
