Recensie, geschreven door Karel Wasch, over de bundel
Bloemen in de regen
gedichten
van Arjen Sevenster
Het zou te ver gaan, wellicht, om alle gedichten van Arjen Sevenster op te hangen aan zijn meditatieve activiteiten in Japan onder toeziend oog van een zenmeester.
Hij is namelijk ook wiskundige. Hoewel de ene hoedanigheid de andere niet hoeft te bijten. Arjen Sevenster deed vijf jaar wetenschappelijk onderzoek. In Nederland was hij lange tijd uitgever van wetenschappelijke wiskundeboeken. Zijn verzen ademen rust en stilte uit. Zo ook het vers:
Tijd
Tijd is een tovenaar die uit het niets
al wat bestaat tevoorschijn haalt,
maar daarbij zelf onzichtbaar blijft
op schaduwen op zonnewijzers na.
Tijd laat ons doen niet ongedeerd,
als aan het eind van ieder spel
hij met zijn hand het zandglas keert.
Mooi die eerste twee zinnen, Tijd is een tovenaar die uit het niets/al wat bestaat tevoorschijn haalt. En aan het eind keert de tijd het zandglas om en begint als in een perpetuum mobile alles weer opnieuw. Ja, de tijd gevat in een zandkorrel. Prachtig!
Boeddha
De Boeddha heeft zijn intrek
in ons huis genomen: een houten beeld,
de Boeddha zelf. Hij zit op het dressoir
en zwijgt; hij eet niet mee, maar leeft
van wat wij hem aan aandacht geven.
Als wij vertrokken zijn, maakt hij
de kamer van illusies vrij,
van woorden die wij in de haast vergaten.
Hij lijkt niet te bewegen, maar dat
is schijn: vannacht heb ik hem nog
met andere Boeddha’s horen praten
en ik vermoed, dat hij, als wij
naar school of werk vertrokken zijn,
zijn benen strekt en ademhaalt.
De onvermijdelijke Boeddha, een beeld op het dressoir, zwijgend, zoals het een Boeddhabeeld betaamt. ‘Niets aan de hand,’ denkt de lezer. Maar schijn bedriegt. Want Sevenster laat de Boeddha. De kamer van illusies vrij maken en van woorden die wij in de haast vergaten. En in de nacht praat het beeld met andere Boeddha’s. Hij strekt zelfs zijn benen als iedereen weg is. Logisch, als je steeds in lotushouding hebt gezeten.
Het knappe nu van dit gedicht is, dat het zoals Goethe zou zeggen exacte fantasie hanteert. Een schijnbare tegenstelling. Maar exacte fantasie laat de lezer achter in een wereld van fantasie maar met een zekere logica en dat doet weldadig aan. Het is geen surrealisme, meer magisch realisme. Knap!
Bodhiboom
Was ik een boom, dan strekte ik
mijn takken naar de zon en dreef
mijn wortels diep de aarde in,
totdat ik water vond. Dan stond ik
vol van blad en rond van stam
in een bos of in een park,
een toevlucht voor de vogels,
die nesten bouwden in mijn kruin.
En als jij dan mijn schaduw zocht
van het gaan vermoeid en loom,
dan spreidde ik mijn bladerdak
en samen speelden wij,
dat jij mijn Boeddha was, verlicht
en wel, en ik jouw bodhiboom.
(Bodhi betekent verlichting en de bodhiboom in Bodghaya is de
boom, waaronder de Boeddha mediteerde tot hij verlicht werd.)
De boom waaronder Boeddha werd verlicht, maar ook Krishnamurti. Waarom een boom? Deze biedt een bescherming en schenkt rust en bezinning en dat doen deze fraaie gedichten van Sevenster allemaal.
Aangemoedigd door de dichteres M. Vasalis legde Sevenster zich meer en meer toe op het schrijven van poëzie. In 2016 debuteerde hij met de bundel Ogenblik
ISBN 9789062657520 | soft cover | 104 pagina’s| Uitgeverij In de Knipscheer | december 2018
© Karel Wasch, 23 maart 2019
