Het geheim
Haar ogen neerslaand zedig gezicht
vindt zij het leuk, beheerst zich,
als in een plotse ingeving
geeft zij mij een zoen op mijn wang
mijn vingers zoeken een weg uitweg
lopen verloren, uitstaande rode oortjes
traantjes in haar blauwe ogen
“zachtjes” koert zij “zachtjes”.
Bij schaamte voegt zich geen schuld of
wroeging wij luisteren gezuiverd
naar het breekbaar spreken van de
takken en koesteren het geheim.
Thierry Deleu
Uit: De kiemjaren
Razor’s Edge Editions 2006