op de dijk de hoge dijk verdraagt mij zonder klagen
zijn groene rug biedt onder stil protest
een ligplaats aan mijn moede lijf
hier wil ik blijven,
op dit hellend vlak van groen
dat mij zal dragen in de tijd
- een eeuwigheid van rust -
om tussen schepen door
die nimmer anders zagen
dan mijlenverre kust,
de schittering te ontwaren
van licht op het getij waar vind ik mooier kijk
op leven dan liggend
op mijn groene dijk? uit kleine leegte
Jorien Brugmans schilderij "weg van wolken 3" van Jorien Brugmans
loskomen een aarzeling, nog al te
zeer gewend aan zekerheid
van vaste grond, wat twijfel
ook over geloof in eigen
kracht. hoe kan ik mij, die
zó verankerd stond, bewegen
boven de zwaarte van mijn
zijn? hoe kan ik lichter zijn
dan lucht met wat ik
meetors aan gewicht? en
telt verleden tijd niet mee,
de dagen dat ik vol zat
van bezit en zucht naar
aardse pracht? er parelt
zweet op mijn gezicht,
geen taak zo zwaar als dit
gedicht: omhoog te komen
uit de waan van alledag. voor deze hemelvaart
bestaat geen gids,
geen document,
geen routekaart.
Jorien Brugmans
mei 2009 Beeld "vleugelslag"van Jan Kettelerij
serpentijn op sokkel van Belgisch hardsteen
linie van communicatie “tot hier” was hij
gewoon te zeggen
een lijn van bikkelharde woorden rond zijn mond
“tot hier wil ik de grens verleggen”
en ik - een kind -
die het niet verstond, die stroom van staal
niet kon vertalen in liefdevol bezorgd zijn mijn vader op het spoor
tot waar ben ik gekomen?
gestruikeld over bergen van gesproken woord
mijn geest haalde ik open
aan zijn scherpe taal
er wachtte mij geen warm onthaal, geen zachte
blik die me kon helpen weg te dromen over de grens van
onbegrip trok ik, tot
aan de rand van wat ooit was, en nooit en
nergens vond ik hem
tot ik, gezeten in het gras
van tachtig jaren strijd, het plan bezag dat ons
verbindt en onze grenzen overschrijdt uit grenzen 2009
Jorien Brugmans
| invasie betrad mijn land
zonder pardon
zonder een woord van vrede in zijn mond
mijn taal kon hij niet spreken
noch hoorde hij mijn stil verzet
de grens voorbij, met vaste tred
kwam hij, en zag
en overwon ontwaarde hem
de horizon voorbij
zo ver, zo ver van mij schoot hij zijn kruit
zijn taal was niet de mijne
voor liefdevolle woorden
was ik doof, van wat ik hoorde
was slechts ruis
bestemd voor mij
bezien elkaar
vanaf de randen
van ons eigen rijk, met gulle hand
verspreiden we geloof
in zekerheid en in elkaar
en raken, in een stil gebaar
van rust, door
vrede overmanduit grenzen 2009
Jorien Brugmans
|
wat ik meeneem en wat ik meeneem naar de dag
is stilte voor de storm
die sluipend nog en
ongewild mijn denken infiltreert
woorden van wind die
zwijgend blijven hangen
boven mijn schoongemaakte blad
- het dagboek van een kind –
hoe krijg ik ooit geleerd
de dag mijn nacht te schenken? en wat ik meeneem naar de nacht
is schittering van licht
dat fel en ongericht, meedogenloos
mijn wereld urenlang belaagt
strepen van wit die
zoekend blijven schijnen
over het donker in mijn hoofd
- dit duister labyrint -
wie heeft mij ooit beloofd
dat nachtdromen verdwijnen? geen leven lang genoeg
om dag aan dag te geven
en nachten onbekommerd
nacht te laten zijn, ik blijf
in duister leven wanneer
het licht moet zijn, blijf permanent
verdwalen in wat de
waarheid lijkt, mijn tijd
verstrijkt, uit niets zal
blijken dat ik je heb gekend uit Grenzen 2009
Jorien Brugmans Linoneumsnede "Grenzen 1"van Jorien Brugmans
 | meer
jij bent meer
meer dan de dijk die
jou bewaakt, de hoge
rug die opgestuwd
jouw water in zich draagt
nog meer ben jij dan
al het opgehoogde land
dat nat en zout
gescheiden houdt van
deze en van overkant
jij bent een meer
of nee, je bent een zee
een oceaan van zuiverend getij
met golven die kapotslaan op
mijn zwakke boord, en woest
en onverstoord ben jij
en ondoorgrondelijk en loom
jij bent een stroom die
schaamteloos zijn water loost
en uitmondt in mijn droom jij bent een meer
waarin ik onbevreesd
mijn slagen zwem, een
watergang die keer op keer
mij draagt naar hoger land:
haven in zicht, mijn
wrakke boot ruikt wal
ligt aangetast gemeerd
op stevig zand. jij bent het
die mij redden zaljij hoort mijn stem uit grenzen 2009
Jorien Brugmans Schilderij "Stroom 3" van Jorien Brugmans |
water water wil ik zijn en
voortbestaan in luie druppels
leven, één worden met de
oceaan, mijn ziel en zaligheden
geven aan een lucht die
onbaatzuchtig mij verwelkomt
in haar droge lijf. ik zweef
ik vlieg, verblijf
met graagte in die
hoge stroom van wolken
geen aardse droom kan het
plezier vertolken van opgaan
in de wind. kijk mij! wolk
in dat blauwe hemelrijk zo drijf ik voort, maar ergens
onderweg begint mijn vluchtige
bestaan te krimpen. ik huiver
en verzuim mijn vleugels
uit te slaan naar hogerop
ik val en druppel naar benee
geen hemel houdt mij tegen
weer water word ik regen
ik word weer één met zeeën
en met oceaan; er komt
geen eind aan mijn bestaan
er komt geen einde
aan mijn zijn. ja
water wil ik zijn Uit grenzen 2009
Jorien Brugmans schilderij "weg van wolken 2"van Jorien Brugmans
 tij
tussen de lijnen van
wat was en wat nog
komen moet, bouw ik
in zand kastelen van voorbij
het lage tij vormt geen gevaar
mijn huis blijft droog – nog wel –
ik speel het klaar de muren
te bewerken en als het moet
mijn schuilplaats te versterken
tegen de kracht van vloed
die boven het getij zijn
wegen zoekt in mij, in golven
van verdriet, in kolkend
schuim, nog kiemend in een
bed van blauw. hij zwelt en zwelt
geen steen ontkomt nog aan
dit wassende geweld
ik laat het gaan, want weet
waartoe het leidt: mijn
huis moet schoon en
in gelatenheid en pijn
buig ik en kijk naar
wat ik heb geleerd:
ik leef, begeef me in een
eindeloze stroom van tijd
mijn eb is weergekeerd uit grenzen 2009
Jorien Brugmans schilderij "stroom 1"van Jorien Brugmans
| 
goede aarde ik viel in goede aarde
met duizenden kristallen
kwam ik neer op
zachte onderlaag. dit
had ik niet verwacht:
dat men mij welkom heette
en dat mij hier vandaag zo’n
warm onthaal werd toebedacht zó had het ook gekund:
dat op mijn vlucht van ver
een grens zou zijn waarlangs,
door strijdende fanaten,
mij strengelijk de
wacht werd aangezegd:
“uw komst is niet terecht,
gelieve onverwijld dit lusthof te verlaten.” maar nee, ik dwarrelde
geruisloos naar benee en
wist me daar geborgen en
verkoren. wellicht is het
de witte tooi die milder maakt
de mens laat zien in mooier waarde
vanmorgen werd ik wederom geboren
ik viel in goede aarde uit grenzen 2009
Jorien Brugmans | Wij en wat
als ik ontwaak
en weer diezelfde
droom beleef als
in mijn slaap
opnieuw weer
op de grens verkeer
van dood en stil
en nergens toe behoor? en wat
als jij nog slaapt
en telkens weer
de nacht verlegt
naar onze droom
weer wakker
wordt naast mij
en honderd
mooie woorden zegt? en wat
als wij niet meer
bij machte zijn
bijkomstig zijn
niet meer in staat
en wakker worden
in de geest. zijn
wij dan hier, zijn
wij hier dan geweest? uit grenzen 2009
Jorien Brugmans
|
de wereld beweegt de wereld, zij beweegt
en gaat en
staat niet stil bij
zwart en wit
zij koestert kleur
gaat over in een
sprankeling van
licht en warmte neemt zij
mee en geuren
van het onbekende
en beminde
hartverwarmend
dichterbij
brengt ze haar
gezicht uit kleine leegte 2007
Jorien Brugmans schilderij "de wereld beweegt"van Jorien Brugmans
 naar binnen
ik leerde je van buiten
streelde de zinnen op je huid
letter voor letter spelde ik
mijn woordenschat: geborgenheid, verlangen
naar een wereld die niet is dan
enkel in de dromen van mijn land
ik weet nu wat ik had,
en heb, en wat ik wil beminnen
ligt in de diepte van je huid.
ik leerde je van buiten
mag ik nu eindelijk naar binnen?
uit kleine leegte 2007
Jorien Brugmans schilderij "got the blues"van Jorien Brugmans
Jorien Brugmans, beeldend kunstenaar / dichter
Werken in acryl, gouache, hoogdruk / poëzie
Opleiding: Academie voor Schone Kunsten, Sint-Niklaas ( B ) Hogere Graad Tekenen
Freelance docente bij Toonbeeld Terneuzen, Instituut voor kunstzinnige en muzikale vorming
Lid kerngroep Kunstproject Dijken van Wijven ( biënnale )
Exposities / projecten 2008 / in collectie / nominaties
Vlaardingen, Westdorpe, Terneuzen ( Dijken van Wijven www.dijkenvanwijven.nl ) Middelburg, Domburg, Nuenen, Vlaardingen, Veere, Gendt ( Galerie Kdijk ), Groesbeek, Cappelle a/d IJssel
Geselecteerd door CBK Rotterdam: “de Rotterdamse selectie” CBK Zeeland / CBK Rotterdam Publicaties / poëzieprijzen en - voordrachten:
Recensies in dagbladen PZC en De Stem ( 2000 – 2008)
Interview / cover “Zeeland op Niveau” september 2006
Catalogus / DVD van kunstproject “Dijken van Wijven” 2006 + 2008
Dichtbundel “kleine leegte” januari 2007
Dichtbundel “grenzen” maart 2009
Poëzievoordracht in Sint-Martens-Latem ( B ) in het kader van de Dag van de Poëzie 31 jan. 2009
Poëzievoordracht / presentatie tweede bundel “grenzen” in de Drvkkery, M’burg 9 april 2009
Poëzievoordracht Kunstuitleen Terneuzen “een tweede natuur” 29 mei 2009
1e Prijs Rabobank Poëziewedstrijd Aardenburg Cultureel + publieksprijs 23 juli 2009
Poëzievoordracht op “Het podium van Zaamslag” 6 nov. 2009 Statement:
Beelden en woorden: iedere dag weer leveren ze een gevecht om voorrang bij verwerking van alles wat mij raakt. Water, licht, stilte, leegte: ideale uitgangspunten voor een reis op doek of op papier. Vanuit mijn atelier creëer ik een wereld die ontdaan is van franje en overdaad. Terug naar de essentie, opnieuw naar het begin van de tijd, mijn tijd, mijn woord, mijn beeld.
|
|
