Poëzie-Leestafel Poëzie-Leestafel
  • Poëzie
    • Overzicht A-B-C-D
    • Overzicht E-F-G-H
    • Overzicht I-J-K
    • Overzicht L-M-N
    • Overzicht O-P-Q-R-S
    • Overzicht T-U-V
    • Overzicht W-X-Y-Z
  • Thema's
  • Biografieën
  • Recensies bundels
  • Poëzie schrijven
  • Linken
  • Forum
  • Zoeken
  1. U bevindt zich hier:  
  2. Startpagina
  3. Jorien Brugmans

Jorien Brugmans

 

Jorien Brugmans

Churchilllaan 304

4532 ME Terneuzen

T  0115 620358

 06 40072904

 E Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

  

   www.jorienbrugmans.nl

    www.cbkzeeland.nl

    www.zeeuwsekunstkring.nl

    www.kunstensuite.nl

    www.galeries.nl

    www.dijkenvanwijven.nl



op de dijk

 

de hoge dijk verdraagt mij zonder klagen
zijn groene rug biedt onder stil protest
een ligplaats aan mijn moede lijf
hier wil ik blijven,
op dit hellend vlak van groen
dat mij zal dragen in de tijd
- een eeuwigheid van rust -
om tussen schepen door
die nimmer anders zagen
dan mijlenverre kust,
de schittering te ontwaren
van licht op het getij

waar vind ik mooier kijk
op leven dan liggend
op mijn groene dijk?

 

uit kleine leegte
Jorien Brugmans

schilderij "weg van wolken 3" van Jorien Brugmans


loskomen

 

een aarzeling, nog al te
zeer gewend aan zekerheid
van vaste grond, wat twijfel
ook over geloof in eigen
kracht. hoe kan ik mij, die
zó verankerd stond, bewegen
boven de zwaarte van mijn
zijn? hoe kan ik lichter zijn
dan lucht met wat ik
meetors aan gewicht? en
telt verleden tijd niet mee,
de dagen dat ik vol zat
van bezit en zucht naar
aardse pracht? er parelt
zweet op mijn gezicht,
geen taak zo zwaar als dit
gedicht: omhoog te komen
uit de waan van alledag.

voor deze hemelvaart
bestaat geen gids,
geen document,
geen routekaart.

Jorien Brugmans
mei 2009

Beeld "vleugelslag"van Jan Kettelerij
serpentijn op sokkel van Belgisch hardsteen



 

linie van communicatie 

 

“tot hier” was hij
gewoon te zeggen
een lijn van bikkelharde woorden rond zijn mond
“tot hier wil ik de grens verleggen”
en ik  - een kind -
die het niet verstond, die stroom van staal
niet kon vertalen in liefdevol bezorgd zijn

mijn vader op het spoor
tot waar ben ik gekomen?
gestruikeld over bergen van gesproken woord
mijn geest haalde ik open
aan zijn scherpe taal
er wachtte mij geen warm onthaal, geen zachte
blik die me kon helpen weg te dromen

over de grens van
onbegrip trok ik, tot
aan de rand van wat ooit was, en nooit en
nergens vond ik hem
tot ik, gezeten in het gras
van tachtig jaren strijd, het plan bezag dat ons
verbindt en onze grenzen overschrijdt

uit grenzen 2009
Jorien Brugmans


 

invasie

 

betrad mijn land
zonder pardon
zonder een woord van vrede in zijn mond
mijn taal kon hij niet spreken
noch hoorde hij mijn stil verzet
de grens voorbij, met vaste tred
kwam hij, en zag
en overwon

ontwaarde hem
de horizon voorbij
zo ver, zo ver van mij schoot hij zijn kruit
zijn taal was niet de mijne
voor liefdevolle woorden
was ik doof, van wat ik hoorde
was slechts ruis
bestemd voor mij


bezien elkaar
vanaf de randen
van ons eigen rijk, met gulle hand
verspreiden we geloof
in zekerheid en in elkaar
en raken, in een stil gebaar
van rust, door
vrede overmand

uit grenzen 2009
Jorien Brugmans



 




























































wat ik meeneemGrenzen Jorien Brugmans

 

en wat ik meeneem naar de dag
is stilte voor de storm
die sluipend nog en
ongewild mijn denken infiltreert
woorden van wind die
zwijgend blijven hangen
boven mijn schoongemaakte blad
- het dagboek van een kind –
hoe krijg ik ooit geleerd
de dag mijn nacht te schenken?

en wat ik meeneem naar de nacht
is schittering van licht
dat fel en ongericht, meedogenloos
mijn wereld urenlang belaagt
strepen van wit die
zoekend blijven schijnen
over het donker in mijn hoofd
- dit duister labyrint -
wie heeft mij ooit beloofd
dat nachtdromen verdwijnen?

geen leven lang genoeg
om dag aan dag te geven
en nachten onbekommerd

nacht te laten zijn, ik blijf

in duister leven wanneer

het licht moet zijn, blijf permanent

verdwalen in wat de

waarheid lijkt, mijn tijd

verstrijkt, uit niets zal

blijken dat ik je heb gekend

uit Grenzen 2009
Jorien Brugmans
                                                                                                               Linoneumsnede "Grenzen 1"van Jorien Brugmans

 meer


jij bent meer
meer dan de dijk die
jou bewaakt, de hoge
rug die opgestuwd
jouw water in zich draagt
nog meer ben jij dan
al het opgehoogde land
dat nat en zout
gescheiden houdt van
deze en van overkant

jij bent een meer
of nee, je bent een zee
een oceaan van zuiverend getij
met golven die kapotslaan op
mijn zwakke boord, en woest
en onverstoord ben jij
en ondoorgrondelijk en loom
jij bent een stroom die

schaamteloos zijn water loost
en uitmondt in mijn droom

jij bent een meer
waarin ik onbevreesd
mijn slagen zwem, een
watergang die keer op keer
mij draagt naar hoger land:
haven in zicht, mijn
wrakke boot ruikt wal
ligt aangetast gemeerd
op stevig zand. jij bent het
die mij redden zal

jij hoort mijn stem

uit grenzen 2009
Jorien Brugmans
                                                                                              Schilderij "Stroom 3" van Jorien Brugmans


Meer artikelen …

  1. Water
  2. Tij
  3. goede aarde en wij
  4. de wereld beweegt
  • 1
  • 2

Pagina 1 van 2

Copyright © 2004-2025 Poëzie leestafel  -  Alle rechten voorbehouden.
Niets van deze site mag ter publicatie worden overgenomen.
Indien nodig kunt u contact opnemen met de beheerder van Leestafel, e-mail: dettie@poezie-leestafel.info