tij
tussen de lijnen van
wat was en wat nog
komen moet, bouw ik
in zand kastelen van voorbij
het lage tij vormt geen gevaar
mijn huis blijft droog – nog wel –
ik speel het klaar de muren
te bewerken en als het moet
mijn schuilplaats te versterken
tegen de kracht van vloed
die boven het getij zijn
wegen zoekt in mij, in golven
van verdriet, in kolkend
schuim, nog kiemend in een
bed van blauw. hij zwelt en zwelt
geen steen ontkomt nog aan
dit wassende geweld
ik laat het gaan, want weet
waartoe het leidt: mijn
huis moet schoon en
in gelatenheid en pijn
buig ik en kijk naar
wat ik heb geleerd:
ik leef, begeef me in een
eindeloze stroom van tijd
mijn eb is weergekeerd
uit grenzen 2009
Jorien Brugmans
schilderij "stroom 1"van Jorien Brugmans
