Te vondeling gelegd ik heb de sprankel van mijn waarheid,
in het zomers praalbed van het water,
zo teder breekbaar als dauwdraad,
zo volkomen zuiver en doorschijnend als de verte,
dat ik de vriend werd van het heiligwordend licht.
En wat ik aanraak
met de toverende woede van mijn woorden,
het wordt een melk- en bloedgevende borst.
Een krachtige, eenzame weelde.
Paul Snoek
Uit: De zwarte muze
cyclus het orakel
Opgenomen in Gedichten 1954-1968,
Manteau, 1969
