Theo Olthuis

Theo Olthuis (1941-2024) werd geboren in Amsterdam, waar hij ook opgroeide en tot 1998 woonde.
Daarna verhuisde hij naar Bergen NH. Hij is onderwijzer geweest in het basisonderwijs.

Olthuis schreef gedichten en toneel voor kinderen en volwassenen. Gedichten werden gepubliceerd in bladen en vele bundels. Daarnaast schreef hij liedjes en scènes voor televisie. (Sesamstraat, Klokhuis en Koekeloere). Verder liedteksten voor o.a. Herman van Veen, de muziektheatergroep Samba Salad en Vocaal Ensemble Kranenburgh. Zijn aforismen verschenen sinds 2014 in omroepblad Max Magazine.

Hij was als dramadocent werkzaam in Bergen en ging als schrijver naar scholen en bibliotheken.

www.theo-olthuis.nl

Voor altijd

Met ergens in mijn achterhoofd
de dood als blindganger
ben ik graag zo grondig mogelijk hier.
Met beide voeten op een stukje aarde
het leven vierend,
waarin van dag tot dag boven in mijn brein,
onmetelijk magazijn,
zelfs de kleinste dingen zich verzamelen.
Duurzaam en houdbaar
tot onzekere datum.

Natuurlijk ooit, vroeg of laat
toch een keer overschreden.
Maar voor altijd wél geweest.

Hoera!

Hoera,
ik ben weer wakker
en net terug
uit een enge droom…
Snel mijn vinger
naar het knopje,
het knopje van het licht.

Dag stoel, dag beer!
Gelukkig
mijn eigen kamer
is er weer.

Na een slokje water
en nog even
naar de sterren kijken
mag het licht weer uit.

©Theo Olthuis
uit: Hoera, ik ben weer wakker.
uitg. Holland 2011

Vluchteling

Na alles en dat was veel
de beslissing toch genomen.
En op weg naar ergens ver
uiteindelijk toch nog
ergens aangekomen.
Maar al zijn we nu dan hier,
we weten ons ook nog daar,
waar afscheid nemen
een beproeving was.

Uit een hel ontsprongen
en in een doolhof beland,
valt er nog niet veel te vieren.
Opgeslagen in computer en papieren
met om ons heen een vreemde taal,
blijft het dagelijks oefenen
in kalm te blijven en af te wachten.
Met het oog op morgen / overmorgen
kalm te blijven en af te wachten.
- Want na alles overleefd,
hebben wij nog nèt wat dromen over
hoe het hier zou kunnen zijn…

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Prooi

Zoals een roofdier
hongerig
tegen de wind in
zijn prooi besluipt
en dan
gespannen wacht,
doodstil –

zo nadert
de projectontwikkelaar
met dat verschil
dat de maag gevuld
en zijn geduld oneindig.

In je hoofd

In je hoofd
kun je alles.
Fietsen naar de maan,
boven op de wolken staan.
Strelen met je handen los,
lopen door een donker bos.
Vechten als een tijger,
dansen met een elf.
Afscheid nemen
zonder tranen,
alles gaat vanzelf.

Kerkje in Groet

Als ik nou God was
en zag voor het eerst
het witte kerkje in Groet
en hoorde die verfijnde stilte,
soms nog beklemtoond door
een voetstap of een vogel,

één vingerknip
of knipoog
en het was al
tot in eeuwigheid
mijn buitenhuisje.

Poëzie-Leestafel

Zoeken