Leestafel heeft toestemming van Rim Sartori
om haar gedichten op de Leestafelsite te
plaatsen.
www.rimsartori.nl
www.aldichter.nl
Een leuke dag De deur van de patio staat open
een stoel die kraakt
buurman zaagt en zaagt
een tak valt.
Mijn naaste buurvrouw
galmt haar operafragmenten
Mijn andere buur klopt met een hamer.
Ik drink een glas rode wijn.
En proost op de lente,
de zon en het ‘slagje’ op het vlees.
Schuif de deur van de patio dicht
Volop loert de zon door de ramen.
De kamer is geel getooid,
het lijkt wel Lente!
Ik kijk in de spiegel
zweef naar mezelf toe,
als ik me omdraai, ben ik weg.
Rim Sartori mei 2010
Geëtst
Door fluwelen wanden kan ik je begluren
wanneer jij in je atelier creëert. 'k Ruik
de geur van vernis en verven als weleer.
Soms moet ik stilzitten op de oude canapé
en portretteer je mij. Ik lach gedwee
al is het voor even.
Dan kom je als Grote Toverheer voorbij en schater ik.
Je vergrijnsde gezicht verschijnt voor het raam.
Ik sta erachter. De wind bijt fel in je gelaat.
Ik deins terug, al is het voor even.
Samen roeren we in een grote pan. De mosselman ben jij.
Een foto voor een schutting. Ik leun tegen
je knie. We zijn heel vrolijk op vergeeld zwart-wit.
Ik zie je zitten op het dijkje van de Nieuwe Meer. Rimpelloos
is je gelaat. We zwemmen samen, ik hou me stevig vast
aan vertrouwde armen maar duw me plotseling los.
Kijk pap, ik zwem! Kopje onder. Je schrikt enorm.
Twee keer zag ik je terug en raakte je bijna aan
ik glimlach wanneer je voorbijkomt als Grote Toverheer.
Rim Sartori / 2008
Zachtjes glijden haar handen... Zachtjes glijden haar handen
door haar haar.
Haar volslanke lange
vingers met gepolijste
nagels, zijn haar sieraad
dat weet zij
Haar ogen glijden schuins
naar de klikkende fotografen
om haar heen.
Lachend, brutaal, kijkt zij
de camera’s in.
Jong _ dynamisch
bruisend _ onbevangen.
Zij wuift naar hen
en houdt de beelden
in haar handen vast.
Haar handen trillen _
Zachtjes verglijden
haar gedachten over
de vergeelde beelden
uit haar fotoboek.
Zij wrijft over haar
pijnlijke vingers.
Haar huid eens
zo glad als de schaal
van een ei, verrimpelt.
Het wintert in haar haar
Met natte vingers
trommelt de wind
tegen de ramen
Met haar oude fotoboek
maakt zij haar dagen vol.
Rim Sartori
mei 2006
Respect
Kijk ze kijken
hoor ze horen
zie ze zien
naar mijn dappere vriendin
haar kale kop hooggeheven
zo broos, zo fier. -
"mij krijgen ze voorlopig niet klein!"
hoe klein, groot kan wezen
heb jij voor altijd bewezen,
mijn dappere vriendin
zo broos, zo fier. -
Kijk ze kijken
hoor ze horen
zie ze zien
naar
mijn dappere vriendin
zo broos, zo fier –
Rim Sartori :
Voor Annemarie Grewel – 2001/Nov.
Mijn vriendin
Gisteren zag ik je weer
een warm herkennen
toen ik langs je liep en
bijna aanraken kon.
Hetzelfde haar en
eender gekleed.
Verstoord draaide je
je om en keek
naar mij; minachting
wat ik in je ogen las,
dat viel me koud.
Temeer daar jij
diegene was, op
wie je leek.
Rim Sartori
Zaterdagnachtfeest
Met watten in mijn oren
en een sluimermasker op
het hemelbed ingetild.
Zwaaiend waaiend sta ik
op- en in vierkanten
de horlepiep te dansen.
Op bloemen walsen gordijnen.
Drijvend in wolkennat
ga ik met vlindernet
mijn hoofd achterna.
Rim Sartori
Mijn hartliefduifje Vandaag schrijf ik het mooiste gedicht aan jou.
Mijn hartliefduifje
bij het aanbreken van deze nieuwe dag.
Al mijn zinnen kleuren zich rood.
Niemand anders zal toegang krijgen.
Waar jij bent, ben ik. Water
noch land kan ons scheiden,
niemand zal met mij reizen - of
het moet jouw schaduw zijn. Jouw beeltenis
draag ik mee; ik blijf
jouw vinkenman - in bruiloftstooi -
Vandaag schrijf ik het mooiste gedicht aan jou.
Mijn hartliefduifje
bij het aanbreken van deze nieuwe dag.
Ik rijg de zonnestralen tot een
prachtig parelsnoer. De dag begint
met fluisteren van jouw naam.
Ik word - een vogel op slapkoord -
Mijn alledag- en nacht, je bent mijn feest.
Mijn regenbui, mijn donderslag, mijn
zomer- en wintertijd - met jou aan mijn zij -
Vandaag zál ik het mooiste gedicht aan jou schrijven,
mijn hartliefduifje
bij het aanbreken van deze nieuwe dag.
Rim Sartori
dec.2009
|
MoNUment 4 mei Op een sokkel
een mens gehakt
weer- en windbestendig. Bij een grote razzia in
Amsterdam 5500 joden weg.
Gedichten en vergeet-mij-nietjes
102.000 stenen in Westerbork.
Pareltjes en niemendalletjes.
En verder twee leeuwen
uit gebroken spiegels, die
de lucht reflecteren.
Jan Wolkers moet reparatie zelf betalen.
Traditioneel en vernieuwend. Anne Frank krijgt een dagboek
voor haar dertiende verjaardag.
Wijsheden en citaten mogen.
In de ‘bloedkuul in’t Goffertpark staat
een gedicht, er ontbreekt een komma. In Het Bos der Onverzettelijken
zijn 2133 bomen geplant. Bij Madame Tussauds staat een beeld
van Adolf H. te Berlijn voor de liefhebbers.
Oh, Sammy vindt de wereld heel gemeen. Wie was Anna de Trompetter?
Er is een ijsje uitgeloofd.
Zomaar langs de weg, door de bocht. Bloemetjes, kaarsjes en ‘De Schreeuw’,
een Prettig Gesprek, ter inspiratie
voor vrijheid van meningsuiting.
Het is verboden op de Waterdriehoek
zonder vergunning te dansen. Wij staan Minutenlang stil voor alle nabestaanden._ Rim Sartori 4 mei
Mijn moeder is een roodborstje... Mijn moeder is een roodborstje
zij wipt dikwijls even langs.
Op de borrelsteen pikt zij
wat in het groene mos. Ik
bespied haar vanachter
het gordijn en let op wie
haar kan bespringen.
Zij weet dat ik over haar waak.
Nu vliegt zij naar de bloempot.
Haar etensplek. De meesjes
kregen een andere plaats.
Eksters die snerpend kwetteren
klap ik met mijn handen weg.
Zij blijft rustig zitten.
Zij weet dat ik over haar waak.
Nog even, dan vliegt zij
naar mijn dochter in de grote stad.
Op haar balkon hipt het roodborstje
vrolijk rond en nipt van het voer.
Als dank fluit zij een lied.
“Mam, ze zingt als een nachtegaal, het
is (net) oma, die vroeger voor ons zong.
Als jij de rozenstruiken knipt rond
haar graf en ik bloemen neerleg op haar
steen is zij er ook altijd.
Je weet toch mam, dat zij over ons waakt.”
Rim Sartori
22 februari 2009
Hooimaand
O, JULI ik vind je zo mooi
we zeilen de hooimaand in.
De zeis scherpen met de strekel
bijen zoemen, geur van zweet
wolken stof. Het hooi keren
telkens weer. Lucht vol lust en beloften.
Hooi op de vork, baal op het hoofd
de hooikar moet vol, voortgetrokken door
paarden die bolderen over het weideland.
De meid en de knecht rollenbollen
achter de vaalgele vierkanten
de wind fluit een melodie
voor wie het horen wil.
O, JULI ik vind je zo mooi
Het gras door de zeis geraakt
ligt als gemaaide stengels in de zon
tot eigeel te verbleken, de damp moet
eruit om in oppers te zetten.
De zwaluwen vliegen laag.
Met strohoed, pet en hoofddoek op
beschutting tegen hitte in het veld.
Hooi op de vork, baal op het hoofd
de hooikar moet vol en de lege
schuur gevuld tot aan de nok
Veevoer voor wintertijd.
O, JULI ik vind je zo mooi
Rim Sartori
( Juli/Hooimaand)
Popje mijn
Grote gezichten en stemmen
van lang geleden;
ik huilde luid
als zij mij optilden.
Dan was er jij,
die mij troostte en koosde.
Jouw warme geur
als popje veilig tegen je aan -
Samen keken wij door
gekleurde vensters,
plukte jij een gouden
dag voor mij.
deurtje dicht - deurtje open -
In het poppenhuis,
kende ik ook geen vrees.
Keek van buiten naar binnen;
een spel van even groot zijn,
popje veilig tegen mij aan.
deurtje open - deurtje dicht -
Een ogenblik terug naar jou,
zonder tussentijd, tel geen jaren
met popje veilig tegen jou aan -
Rim Sartori
|
Laat de droge savannewinden
flink door je haren waaien.
Sleep je voort en baan je een weg
tussen taai, koe-beknabbelde graskluiten.
Zie je de fietsende kinderen voorbij flitsen
soms met z’n tweeën of drieën tegelijk?
Dansers, in hun felgekleurde kleding
opgezweept door zwoele muziek?
Straks zal het groen van het oerwoud
je langs verborgen paadjes
van het trotse Ashantivolk leiden.
Zie je die vrouw, die haar man bij zijn mouw pakt
en hem de hele weg naar huis uitscheldt?
Hoor je de marktkooplui luidkeels
hun waren aanprijzen?
De lichten van Accra zullen
je in verwarring brengen
als je er dromerig overheen vliegt.
Je ziet huizen, willekeurig gebouwd tussen
oeroude bomen en bloeiende tuinen.
En hoor je de loeiharde claxons
soms boos,
soms vriendelijk?
Kijk, daar - twee geliefden
op weg naar het Labadistrand.
Volg hen
en dompel je onder
in het schuim van de zee –
Je hebt je
einddoel
bereikt.
Rim Sartori Vrije vertaling gemaakt ( uit het Engels) van
Ghana by air.from "eyes of a boy,
lips of a man"/ Nii Ayikwei
Over een Ghanees die naar Engeland
emmigreert en na jaren weer zijn land
Ghana bezoekt en als hij terug vliegt,
merkt hij pas hoezeer hij zijn geboortegrond
de mensen en alle gewoontes heeft gemist. |
Een nachtkaars
Als een wit laken
opgetrokken tot aan de kin
staan de Phloxen Paniculata
naast de Salvia Superba, zuchtend.
Hydrangea’s, dun als vliegerpapier
ritselen zacht in de avondbries.
Langs de vijver wegkwijnende Hosta’s,
Door bleek maanlicht beschenen
een enkele Rudbeckia Fulgida
en een wilde Aquilegia Vulgaris.
Zelfs de Delphinium Grandiflora
kleurt nog eenmaal op.
Ik kijk naar mijn adem
die wolkjes vormt
langs vervagende borders.
De Oenothera Graeca
gaat als een nachtkaars uit. Rim Sartori
Herfst
Ontheemde
De tijd is in haar
gestorven; tijdloos
is de stilte.
Als ledenpop
ligt zij daar op een lucht-
gevuld onderkomen
een zijden sjaal om
haar hoofd gewikkeld
een fleurige blouse aan
en ogen die gaan.
Op haar wangen twee
veegjes uit een plastic doosje
roze gelakte nagels op bijna
roerloze handen. Zwakke
zuchten ontsnappen uit haar
lege mond en ogen
die gaan.
De tijd is met haar
gestorven, in een stilte
die blijft.
Rim Sartori
|
