Ilse Starkenburg

Foto: © Marjoleine Boonstra

www.ilsestarkenburg.

Deze gedichten zijn
geplaatst met toestemming
van Ilse Starkenburg.

engelengraf
( voor F. Starik )

ik droomde dat ik geloofde
dat ik een kind was

steeds jonger werd ik
totdat briefjes in pijltjes
gevouwen

de handen
droegen de kist
iemand had me opgebaard
aangeraakt, welke

dichter was het, die
buurvrouw die al zo lang
haar gedicht voor me klaar
‘ach we waren zulke dikke
vriendinnen en ik’

zelfs de uitvaartleider
kwam me bekend voor
al knipperde hij nu, speciaal
voor mij met twee ogen

in plaats van met een
maar dat was alles, na
de plechtigheid ging hij
toch maar naar Yab Yum.

Hamelen

Beste Joop, van Frank hoorde ik
dat jij op 6 juli dood ging

ik was die dag op de verjaardag
van Reinet, die 6 jaar werd

er was eens een stad
waar een hele vreemde man

kwam om de mensen
te redden van de ratten

heb jij dat verhaal gekend?
leefde je nog net, toen
ik het Reinet

voor de eerste keer voorlas?
en toen je zelf 6 werd? Wat kreeg je??
en toen ik 6, en de oorlog

al weer lang geleden. Maar ik leg
verbanden die er nooit zijn geweest

in naam van jouw moeder, jouw broers,
jouw tekeningen, en alles wat

van jou is, neem het als kinderen
mee de stad uit

de berg sluit zich achter je
wij gaan. weten de weg
terug nog te vinden.

windstille vraag

de shuttle zweeft heen en weer
alsof niet wij het zijn
die hem richting geven

op zijn hoogtepunt en
precies tussen ons in
twijfelt hij een moment

alsof hij kiezen moet
tussen ons, alsof wij
zijn ouders zijn
alsof hij plaats wil maken.

Lees de reacties op het forum, klik hier!

de kapster

‘je haar wil wel’
zegt ze

ze knipt het in laagjes
krul, krul, kastanje-
rood is mooi bij
je groengrijze ogen

ben ik haar kunstwerk
ik hoor bijna Brahms
zoals in ‘the great dictator’
met Chaplin als kapper

met Chaplin als dictator
ik zie er enkel oud uit
in vergelijking met haar
op het moment dat wij

samen in de spiegel
zijn. ‘je haar wil wel’
zegt ze ‘en nu jij nog’

krakend pand

de kakkerlak is bij de juiste persoon
in de broek gekropen, maar
het stof kan nergens heen

het huis barst van het stof
bijna verzakken de muren
als ik zou duwen, zal ik

dat wat ik draag laten vallen
de kakkerlak vertrappen
soms is het of niemand
iemand anders kan verdragen

toch zullen de stenen een lichte
aanraking toe moeten laten
stof verdwijnt niet zomaar.

Dingen doen

er zijn dingen die ik moet doen
’s nachts droom ik dat ik ze doe
zodat ik overdag denk dat alles
al gedaan is

zodoende doe ik niet
wat ik moet doen.

moed

Kateh heeft nog wel wat klachtjes
maar ze heeft toch haar kleren
aangetrokken vanochtend
om naar school te gaan vandaag.

boodschap

hij zet zich erop
doet wat moet

met ogen dicht voor
hun verjaardagen
en spreuken

of ze ver weg genoeg
of het kan onopgemerkt

zij zijn zo vriendelijk
zij zijn zo kies

monster

trek aan ketting
handen tegen oren

en dan komt het weer
zijn wereld stort in.

Poëzie-Leestafel

Zoeken

Poëzie O-P-Q-R-S