1.
als je dood gaat
ontmoet je het
licht van voor
de schepping.
2.
de dag valt
omhoog uit
de nacht
alles wordt zichtbaar
ik zie het einde
van mijn weg
mijn afgrond
ben bang
voor mijn nacht
die ik al in mij
draag en dan
zie ik mij vallen.
3.
terugvallend
op mijn laatste ademtocht
ga ik heen
waarheen
de volksverhuizingen
in het bloed
verlichten de horizon
tot een nieuw land
nooit weet men
waar men komt
leven is er
en daar is...
zeven kamelen
trekken langs de horizon
met een touw
aan elkaar vast
een majestueuze optocht
elk beest opgesloten
in zichzelf
samen aan de horizon
aan dezelfde
draad
ze trekken voorbij
in rijen trekken zij
voorbij en vallen
om in rijen vallen
ze om en staan niet
meer op
in rijen trekken zij voorbij
naar waarheen
en de aankomst
een sloot half in
het water het hoofd
beneden het schootsveld
want ze mikken op hoofd
jij ook
deel van dezelfde hel
zo blijven, de tranen
de aarde doorweken
blijven droge ogen over
van verdriet
om het onbegrepen lot
Bert Schierbeek
Uit: Vlucht van de vogel
De Bezige Bij, Amsterdam 1996
