(bij een jeugdfoto van mijn moeder met haar zuster)
o je tomeloze je roepende
als jonge bokken besprongen de jaren
recht in mijn strelende mijn meedogende
je ogen je hopende je belovende
je gretige van honger groot eenmaal
zo hoog en open
je dolende je holle moederogen
je ogen rood van nood van mannennood
het regent bloedvogels uit je ogen!
je oorlogsogen je doden veel te vroeg
in vuurjacht verschroeid: mijn voorhuis ooit
in lichterlaaie
jouw ogen het zijn mijn gebrokene
stromen nooit nooit weer als jouw brandschone
in spin de bocht gaat uit gaat in van
een meisjesbegin en van jouw zuster
met haar sepia ogen zo lief gebogen
over jouw argeloze
Jabik Veenbaas
De zon, het smalle bed, mijn lichaam
De Contrabas mei 2009
