Poëzie-Leestafel

...

  • Vergroot lettergrootte
  • Standaard lettergrootte
  • Verklein lettergrootte
Cilja Zuyderwyk

Leestafel heeft toestemming van Cilja Zuyderwyk om
haar gedichten op de Leestafelsite te plaatsen.
(Maar geen complete bundels)

Zie ook:  http://ciljazuyderwyk.blogspot.nl

 

Sloddervos


Ik zet puntjes op de i vandaag
niet dat ik het gewoon ben
ik hou van losse veters en spelden in mijn mouw.

Vandaag leg ik mijn sleutels op de plaats
delict, zet koffie zonder morsen, dek onze
tafel met de messen aan de goede kant
omdat ik graag op jou wil lijken.

Nooit meer die blik van hoe en
waar zijn haar gedachten.

Ik ben een sloddervos, deed deze dag mijn best
mijn handtas ben ik bij de supermarkt vergeten
mijn ring bij afwassen nog om, verdween

ligt glimmend in het vergiet.
Ik kan het niet.


© Cilja Zuyderwyk
Ongepubliceerd

 
Smeltwater


Ik heb een kamertje voor jou gebouwd
de muren wit gesausd de ramen geblindeerd

de deur blijft altijd van het slot en als het giet
hangt er een zeil om het water op te vangen
er is geen dak mijn lief

en ook geen bed want slapen mag je niet
ik wil je stem steeds horen die mij vertelt
dat gisteren je hart gesmolten is.


© Cilja Zuyderwyk
Uit: Smeltwater
Uitgeverij De Smederij, Leerdam 2004
 

Rode oortjes



Verduveld zacht leg ik zijn oren naast me neer
bekijk de stijgbeugels die ik gevonden heb

hij wil stiekem luisteren naar zacht gemin
dwars door bloemetjesbehang en wiegt zijn hoofd
van links naar rechts de kin omhoog

maar daar komen zij al aangefluisterd
oren op steeltjes smeertjes in het groen

ze dansen twee aan twee het Zwanenmeer
lellen op spitzen pas de deuxjes

ik stop ze in mijn tas jouw zachte rode schelpen
pak ze uit als ik verleiden ga.


 © Cilja Zuyderwyk
Uit: Smeltwater
Uitgeverij De Smederij, Leerdam 2004

 

Vertrouwde tuin



De tuin heeft jarenlang dezelfde tred gekend
de voetstappen geteld die kuiltjes
vormden in het gras

De slanke enkel met de kleine tatoeage
weerspiegeld in de vijver bij de kas
de stukjes rode nagellak
verloren bij het stoeien
aswitte doeken in de wind
want zij mocht witte doeken dragen
ze had haar kind gered

Maar nu is weer de klok verzet
hij zet de stoelen buiten
streelt ongevraagd haar krullen

Hij plant violen in de bak ververst de oude aarde
poetst haar zwarte laarzen met verlopen ledervet
bidt dat hij blijven mag
verplaatst de foto van haar zoon
met het gezicht naar zee

© Cilja Zuyderwyk
Uit: Smeltwater
Uitgeverij De Smederij, Leerdam 2004

Meanders Gedicht van de Maand van september 2003
De uitleg van dit gedicht is te vinden bij Meander

 

 

 Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER