de bus naar Drachten Nea wiest sa moai
mei wurge eagen en
fine linen om de mûle.
Wy stiene om ’e bartafel,
krúst as by pearkeruil,
mei lytse gleskes wite wyn,
poanden titels fan inoars
lippen mei in teare snaar,
wisten it momint te grifkjen.
Bûten songen wy fan
Bethlehim en ferwachten
it wûnder fan ’e bus
en nea, nea
wiesto sa moai as
yn de pea nei Drachten
© Miranda Mei
februari 2007