Cathy Mara

Leestafel heeft toestemming
van Cathy Mara om haar gedichten
op de Leestafelsite te plaatsen.

Het sneeuwt

De vlokken dwarrelen als
in schoolopstellen
volwassenen staan verrukt als
kinderen te staren voor het raam
en ademloos bedampt
het venster van hun warme adem
Wij zijn het niet gewoon
als kinderen te voelen
zouden kinderen zelfs het
nog kunnen?

Het sneeuwt vandaag in kinderopstellen
en hun argeloze blik
schrijft moeizaam
o zo moeizaam
wat zij nu allemaal wel
voelen moeten
als het sneeuwt
De vlokken dwarrelen, schrijven zij
en inderdaad
hoe kan het anders?

Niets dan sneeuw

Niets dan sneeuw
in de voorbijrazende trein
huizen bomen
schilderijen taferelen
alles wit
zo eindeloos wit
takken twijgen
fijn getekend
alles niets dan sneew

Er geuren aldoor

Er geuren aldoor kinderen in mijn hoofd
en uit mijn ogen vol met kinderogen
ontspringt een bloesemtwijg
lijnen kunnen zo vloeiend zijn
toch is de avond zwaar
zwangere vrouwen droegen ook vandaag hun last
de lippen van de minnaars bloeden
en de eenzamen hebben weer verloren
ik zou willen een poppenkast zijn
de kinderen met lappenpoppen laten spelen
in mijn huis
ze zouden haha zeggen
en de wolf zou verliezen
we zouden weer in fantasie geloven

De appelboom

Het weitje
een voorschoot groot,
de appelboom die
trots de breedte overspant
en wij,
hand over hand
het gebleekte laken vouwend,
behoedzaam
tot tegen je donkerblauw geruite buik.
Grootmoeder en ik, het kleine meisje.

Objektief

Van alle levende
wezens op de wereld
kunnen enkel
de aap
en de mens
altijd d.i. ieder ogenblik
paren

Onzeggelijk zitten we aan...

Onzeggelijk zitten we aan
de symboliek van de volle
tafel

te berekenen:
afzetmarkt, afnamecijfer
te vinden:
afleidingsmanoeuvre
tegenstelling
te ruilen:
u en ik
in voorbereiding:
opvulling van de leegte

Zomeravond

Dansende muggen voor mijn venster
met zijn drieën dansend voor mijn raam
dansend zwevend
naderend elkander
wijkend
reikend naar elkander toe
zwevend
neigend heen en weer
roerend voerend
met zijn vijven
voor mijn raam
strelend of
verdelend
vreugde pijn?

trillend van verlangen
mijn
verlangens mede
zo onschuldig
minnend
wezen
welk een vreugde
welk een pijn

Toen zei ze plots

Toen zei ze plots
en heden en verleden
verstomden
de aarde draaide in wervelende vaart
en de kruinen der bomen
huilden en juichten
de handen gepaard
voerde de lucht
hen de huiverende hoogten in
- kinderen die waren gekomen
zongen een bruiloftslied aan de kim-
en wijl hun schaduw gestadig
verkleinde, lengde hun zwijgende vlucht
tot een vuurrode baan
de mensen die haar heilig
woord niet hadden verstaan
staarden verdwaasd naar omhoog
een ongesproken vraag
en een heimelijk licht in hun ogen
en tot vandaag
heeft niemand hen ooit weergezien

Ik die de lichte dagen op mijn kalender teken...

Ik die de lichte dagen op mijn kalender teken
en soms in een rood notaboekje
mijn voornemens de goede
ik die mijn muze sporadisch
weervind in mijn brein je ogen.
Soms knipt een rood licht
en ik drijf door de mist achteruit
waar zilver blinkt
dan adem ik die het licht herken
en schrijf in hetzelfde notaboekje notabene.

Ontmoeting

Ik heb een man ontmoet
ik weet niet of hij nog de waarheid zocht
ik was een wezel
hij een vreemdsoortig dier
hij tastte met zijn horens
of hij tasten wou
het was alsof hij even
uit zijn schelp wou breken
en ik de mijne wilde breken
ik was een labyrint
ik weet niet of ik nog de waarheid zocht
ik kon de ruimte met mijn armen
niet omsluiten
de rode vingers van de woorden
niet bedwingen
toch wilden ergens bloemen bloeien
de waarheid loog als altijd onbewust.

Verdriet

Ik maak mijn ogen groot
en kijk
ik maak mijn ogen wereldgroot
en vang de tranen van de wereld
in mijn oog
en ik kijk
Hard als de wekker die nu
de stilte openrijt
zijn 's werelds tranen
in mijn open oog

Lees de reacties op het forum, klik hier!

Poëzie-Leestafel

Zoeken

Poëzie L-M-N