Erwin van Leeuwen

Leestafel heeft toestemming van
Erwin van Leeuwen om zijn gedichten
op de Leestafelsite te plaatsen.

Voor als het mij gebeurt

Als ik je verlaat
omdat mijn leven breekt
en ik je niet kan vinden
wordt jij dan steeds ons beiden

Als ik er niet meer ben
jij de ogen nog wilt zijn
die zeggen wie ik was
wie wij zijn
alsof er nog een ons bestaat

Als je naast me staat
je handen aan de beker
die ik vergeet te legen
terwijl ik jou al niet meer ken
mijn haan al heeft gekraaid
Scheur dan jezelf in tweeën

Vergeet maar wie ik ben
Hou vast aan wie wij samen waren
toen ik bestond
een ongeschonden wezen
voor jou
voor altijd

Hand

Soms grijpt hij naar de handdruk
Als hij in spel van bluf en grote bek
mij op mijn nummer zet

Woorden komen slecht bij hem
Onbewust draait hij
het denkbeeldig vliegwiel naast zijn hoofd
dat maar niet wil versnellen

Ik lok hem uit zijn tent
Maar eenmaal buiten
voelt hij het ongemak
niet zeker of hij heeft gekwetst

Dan zakt de hand
en reikt naar mij
een schuchter schalks gebaar
zoekt naar mijn lach

Ik hou hem vast
Een knipoog maakt van ons weer mensen
zonder woorden

Blind

Je zicht speelt verstoppertje met de dag
De bril, je pillen, brieven en je portemonnee
die je zorgvuldig hebt verstopt
en dan vergeten
verdwijnen van je kamer

Dan zeg je waar het niet kan liggen
Dus waar ik niet mag zoeken
Je houdt de kasten dicht

Soms
wordt
gestolen waar
weer teruggelegd
als je de dingen vindt

En ik...
Ik kan alles
voor je vinden
behalve je vertrouwen
in de mens

De wereld steelt jouw vieze sokken
om je gek te maken

Gaten

Te vaak al
viel een afspraak
door de gaten in zijn hoofd
Wat hij beloofde is altijd ver verleden
en in het heden
als vanzelf vergeten

Met broze verklaarbaarheden
dempt hij de leemte
zich van een vage schuld bewust
Maar niet waarom
Hij ziet slechts zijn falen
in hun gedrag
in ogen
die zijn zwak steeds weer gedogen

Verstopt zich
Laat zich halen
en staat steeds weer
bedremmeld
als een kleuter
op de drempel
van zijn nieuw voorgenomen leven

Lees de reacties op het forum, klik hier!

Van wie ik hou...

Ergens in mijn zoeken
vindt hij míj
omhelst me met zijn ogen
     in een blik
     die van zijn stoel
     een koets maakt
     van goud

Ik zorg voor hem
en tart zijn lach
"je snapt het niet
want jij bent gek"
Hij giert en wielt
de kamer uit
10 centimeter per seconde
één spastische vinger trots geheven
in een moment van trots en groei

"En jij bent Haags"

Thuiskomst

Haar lippen dansen
op tonen van een ver verleden land
Aandachtig
iets voorover
hoort zij vergeten kleuren
Ze straalt
wanneer het lied haar streelt
Heel even kijk ik mee
door haar gedoofde ogen
en zie
een blij klein meisje
rennend door het dorp
bij Ankara

Zij

Draagt de stilte op haar lippen
Er is geen woord in deze taal
voor het wachten
op wat zich niet herinneren laat

Af en toe
vindt ze wat snippers
van vergeten leven
Dan valt de dag
in één moment
één zacht verzwegen lach
in de leegte van haar hart

Maar soms ook
breken haar ogen in druppels uiteen
Beweegt ze niet
Laat ze het water gaan
tot witgezouten sporen
onder haar wangen staan

Ze valt als in slow-motion
telkens net iets dieper
Ik spreek mijn handen naar haar uit
maar kan haar niet horen

Ober

mag ik een portie levenslust
zo'n grote
met alles erop en eraan
en doe maar geen servet
Als nagerecht
dan graag
een sobere euthanasie

(die van de chef lijkt me prima)

Wie wil er wonen in dit land

Dit is het land van melk en honing
Waar melkwitte mannen
met honingzoet gevooisde stem
de deportatie preken

Dit is het land van recht
en vrede
Wie niet kan buigen naar de wet
vindt nooit het recht te blijven
wordt uitgezet
opdat wij vredig slapen

Wie wil er leven in dit land
Hier heerst de norm van recht en regel
die naastenliefde plechtig knechten
regelrecht en waardenloos

Ik ben gebonden aan dit land
met diep besef van schaamte
Gebarsten lippen dorstend naar
een eigen ander gastvrij land

Waar ik thuis ben
ben ik vrij
mijn eigen gasten te ontvangen

Poëzie-Leestafel

Zoeken

Poëzie L-M-N