Flos Susannae*
En deze vlinder, in de vlucht gevangen,
voorgoed aan blad en stengel opgehangen,
is hagelwit; de vleugels van een fee.
Of beter nog, een witte negligé,
wijd golvend en de rand omzoomd met lange
frivole franje, teken van verlangen
naar wild en nachtelijk plezier voor twee.
Aleen de bijen komen snoepen, overdag.
En Rumphius maakt, voor zijn Kruiden-boeken
van haar bedeesde schoonheid een verslag.
Zijn pas gestorven vrouw was ooit de vinder
en wees hem deze bloem bij 't planten zoeken.
Hij noemt de bloem Susanna, naar zijn vlinder.
uit: Een tuil zeeanemonen,
Atlas, Amsterdam 2000
