Anton Ent
Anton Ent om zijn gedichten op de
Leestafelsite te plaatsen.
Zie ook:
http://meander.italics.net over bundel Ode aan de ooievaar
Wat moet ik op dit eiland met het woord
'woestijn'? Op een zandplaat ligt het
voor de hand maar hier in deze duinpan
waarin ik Jesaja lees? Ah, het welig
bloeien van de narcis! Jaloezie steekt
de kop op want ik ben dor land. Hier klinkt
de belofte dat het gloeiende zand
een waterplas wordt en ik veranderen
zal in een bron van inspiratie
Anton Ent
Uit: 'Ode aan de ooievaar
Uitgéverij Wagner & Van Santen, Sliedrecht 2003
Je rook de trage warmte teer en kroop
bij mij in bed. Je zweeg en keek. Je hand
raakte mijn wang, meer niet. je luisterde
aandachtig, bewoog ternauwernood, wachtte
op de morgen. We lagen daar met droge mond.
Dood was mijn moeder, was ze vermoord?
Heb ik haar laatste woorden niet gehoord?
Je bleef die nacht en bleef bij mij aan boord.
Anton Ent
Uit: 'Zwart zilver'
Uitgeverij De Arbeiderspers, Amsterdam, 1989
De schoonheid van het broodmandje!
De bramenjam roept de emmer vol blauwzwarte vruchten op,
de struik met lichtvlekjes, gevuld met grijpbare schatten.
Vandaag kan het feest zijn. Het riet prijst
de schepper om het goede dat hij gemaakt heeft.
de dorens zijn vergeten, de schrammen genezen.
Eenzijdig, meerzinnig. Het denken is digitaal.
maar ik ervaar de glans van het rieten broodmandje
en proef de smaak van de zelfgemaakte bramenjam.
Anton Ent
uit: 'Kootwijkerzand'
Uitgeverij G.A. van Oorschot, Amsterdam 1999
De elzen lopen uit. De weg van alle vlees
gegaan, dagelijks in godvergeten grijs.
De wind hield ik niet tegen. Stuifzand dit leven,
vliegend schuim. Het leek mij, versteende
vogel in regenpak, niet wijs op het glasloos
terras te blijven. De vrees voor strop en gas
joeg mij het strand langs. Ik wilde meeuw zijn
maar vogels sterven ook. Dit gaf zekerheid.
Dood als verbeelding. Wonder van elzeproppen.
Anton Ent
Uit: 'Reducties'
Uitgeverij van Oorschot, Amsterdam 1994