Sonnet 20
Natuur gaf jou een vrouwelijk gezicht
Mijn Meester-Meesteres voor wie ik schrijf,
Een vrouwenhart ook, zacht, maar niet gericht
Op vals gedraai, waartoe een vrouw soms neigt.
Natuur gaf jou een vrouwelijk gezicht
Mijn Meester-Meesteres voor wie ik schrijf,
Een vrouwenhart ook, zacht, maar niet gericht
Op vals gedraai, waartoe een vrouw soms neigt.
Haar oog bedriegt, terwijl het jouwe blinkt;
Al wat het ziet laat zich met goud verrijken;
Een man, die met zijn pracht haar pracht verdringt,
Waar mannen steels en vrouwen stil naar kijken.
Je zou eerst als een vrouw worden geboren,
Maar de natuur beviel je en ze deed
Er nog iets bij: zo heb ik je verloren,
Want net dat "iets" is niet aan mij besteed.
Zo pikte zij jou uit voor vrouwenpret;
Schenk mij jouw liefde, kruip met hen in bed.
William Shakespeare
vertaling Arie van der Krogt
Een artikel geschreven door Arie van der Krogt
over de vertalingen van Shakespeare's
Sonnets voor het Shakespeare Genootschap
met daarin een vergelijking van Sonnet 20
