gestorven; tijdloos
is de stilte.
Als ledenpop
ligt zij daar op een lucht-
gevuld onderkomen
een zijden sjaal om
haar hoofd gewikkeld
een fleurige blouse aan
en ogen die gaan.
Op haar wangen twee
veegjes uit een plastic doosje
roze gelakte nagels op bijna
roerloze handen. Zwakke
zuchten ontsnappen uit haar
lege mond en ogen
die gaan.
De tijd is met haar
gestorven, in een stilte
die blijft.
Rim Sartori
