gelijk met de kalkoen
in het klateren van stemmengoud
het kyrie bleef steken
morgen schrijf ik de kaartjes
met een postzegel bij elke naam die
sporen draagt, ik lik ze vast
met zwarte gal, zoals het hoort
buig me dan weer over boeken
en 's nachts de dromen van
gestolde tijd,
het duurt vast niet meer lang
Elvira
