Maan op het water
Bij de begrafenis van mevrouw Zoutelande,
15 januari 1950 - 23 november 2007
Natuurlijk ooit een kind dat alles nog kon worden:
gekoesterd gebed in het web van de wereld, met
duizenden draden naar alle kanten, bezigheden,
mensen, de dagelijkse dingen, een huis als cocon.
Waar het dan begint, dat er geen draden groeien
of dat draden stukgaan, er steeds minder blijven.
Druk in het hoofd. Een hoog suizen als het stil is.
Dat je zo schrikt van scherpte. Altijd meer diepte
voelen dan dat zachte hart kan dragen. Knellende
schedel. Verlies van orde. Langzaam verdwalen.
Je hoort buren, een tram. Je ziet de maan op het
water. Hoe een klein schip zo verloren kan raken.
© Ruth van Rossum
Uit: Sakasegawa,
Uitgeverij Liverse 2012
Ook gepubliceerd op www.eenzameuitvaart.nl
