Regen
Het begon met iets kleins: de taxi die meer
vroeg dan in de gids vermeld. We spraken
de taal niet, de rit was gereden en je moet niet
achteraf nog eens willen onderhandelen.
Het was vakantie en wat maakte het ook uit.
Toch naknaag. Waarom doen mensen zo?
Daardoor moest ik weer denken aan dat hotel
in Brussel. Het vechtende stel op een hogere
verdieping, hun machteloze schreeuwen,
omvallend meubilair. We belden de politie.
En de dagen erna? Nog zie ik haar uit het raam
hangen in haar kleine onderbroekje.
Toen je ’s avonds zei: het is maar goed dat we
geen kinderen hebben, sloeg in doffe stilte
de stuw uit zijn voegen, we ontvluchtten
de eetzaal en op de parkeerplaats - de stenen
glinsterend in onverschillige regen - hield het
niet meer op, het niet kunnen begrijpen.
© Ruth van Rossum
Uit: Eilandranden,
Uitgeverij Holland - Haarlem, 2006.
