Alleen te voet te bevatten
Gent
De meisjes daar, …
alleen
met vingertoppen
Stegen
ertussen
Haar aarzelen
treft etalages,
Om
in, …
en, … stil, … te houden
Afstand te verkorten
Tot hij voor dezelfde boekenetalage
Waar zij besluit naar binnen te gaan
Soortgelijke interesse volgt
Zijn vingers bladeren
Naast haar handen
Door een boek
Van dezelfde stapel
Dan legt zij neer voor hem terug en neemt een ander
En wel zo dat hij de inzage heeft
Waarvan zij weet
Vervolgens zijn zij weer in stilstand naast elkaar
Al die tijd elkaar totaal niet in de gaten hebbend
Haar heup raakt nu de zijne
Dan is hij nu aan de beurt met net iets verder in de taal die zij kozen
te gaan en hij reikt over haar schouder naar een boek bovenaan
Waarbij hij even duidelijk in articulatie
Pal tegen haar aan
Vertaalt
In niet van wijken
Slechts van reiken weten,
naar dat boek daar bovenaan
En hoe hoe is dit verhaal verder gegaan
Van het afstand korten in het elkaar niet weten
Terwijl bij beiden alles vervuld is van 1 ding
Ik kan u vertellen
Hun vingertoppen hebben elkaar gevonden
Nog in die boekwinkel
Toen zij daar na een kwartier
Nog stonden
Toen ze niet langer ontkennen konden
Schoten ze in de lach
Zij: ‘voetje maken?’
Zij vouwde haar handen voor haar schoot en hij plaatste
Zijn voet want had zijn veter in 1
Gebaar ontknoopt,
zijn schoen uitgedaan,
zij droeg hem op handen
en met zijn aangedaanheid
ruim bebroekt
voor haar onontkoombaar gezicht
heeft hij op de juiste plank een boek
god mag weten welk
er uit gelicht,…
de aangedaanheid van mensen laat zich
als zij er op ingaan
lezen als een gedicht,
het is een taal om in te wonen
stille daden
voor de taallozen
die toch wel verstaan
en daar mee om weten te gaan
bevat een wereld vol ontmoetingen,….
Fijn te weten
tussen een wereld vol begroetingen
zonder
© Robert Verhoeven
