Poëzie-Leestafel

Niets is bestendig

Haast je niet langer, blijf talmen en dralen.
Daal niet af in de spelonken van de leugen.
Wentel je niet in het walhalla van de waan,
maar leg je te rusten op een zwijgzaam bed
en geniet van de warme glans van dit leven.

Sta toe dat de verlangende mond van je geliefde
je zoekt, over je stamelt, door je dwaalt.
Schreeuw het uit van kortstondig geluk.
Adem op adem, lief op lijf, lijf op leed.
Sterfelijk en bederfelijk. Zij, jij, wij.

We spatten als sterren uiteen, het einde in het
verschiet. Maar het hart klopt, het bloed stuwt.
Niets is bestendiger dan de liefde voor het leven.
Zou het zich laten paaien met loze beloften van later
en beter en nog liever en het sublieme. Zou het.
Het leven roept. Verder is niets, ben je niet meer.


Lut de Block
uit: Het onverborgene,
De Arbeiderspers, 2006