Poëzie-Leestafel

...

  • Vergroot lettergrootte
  • Standaard lettergrootte
  • Verklein lettergrootte
Literaire personages
Gedichten over beroemde literaire personages
 

 

 

 

Ze hoorde mij niet 

Anna Karenina op weg naar het station...
Ga terug! Sla een zijstraat in!
... tussen de mensen op een perron...
Hoor je me niet! Ga terug!
... de remmen, de stemmen...
Ga terug!!

Het boek glijdt uit haar hand.
Riep ik te zacht?

Maar er is toch genade?
Er is toch meer dan ons lot?

Ze raapt het boek weer op en sluit haar ogen,
buigt zich voorover
en verdwijnt in het papier.

Ze hoorde mij niet.


Toon Tellegen
uit: Daar zijn geen woorden voor,
een keuze uit de gedichten,
Rainbow Pockets 2005
 

 

 

 

Nog eenmaal Tarzan

Hij moest nog bruin en bronstig zijn, hij werd
gedroomd door zachte mannen, hun door de apen
met bananen groot gebrachte fantasie, ja hij

herinnert zich het draaiboek nog, help mij
zei ze dan, de jonge vochtige vrouw, terwijl
hij keek over haar schouder, ver en beschermend

en weer de Grote Opdracht liggen zag, de zin
van dit bestaan, het Offer. En iedere nacht
werd hij zo door de vrouwen verkracht.

Eenzaam en met hem, alleen met hem gelukkig,
allemaal; echte mannen waren zeldzaam toen,
het leven was nog hard en zonder poëzie.

O, kon hij nog eenmaal afscheid van haar nemen,
dat zij dan zei: blijf blijf! en hij kon spelen
met zijn mes, en weggaan, de jungle in.

Rutger Kopland
uit: Geluk is gevaarlijk,
Rainbow Pocketboeken 1999
 

 

 

 

Mowgli

Starend in de kleurige ogen
van de slang

die koud en glibberig
acht of negen maal zich
om zijn tengere lichaam
draait.

Zijn waarheid is verdampt
of smelt zoals cacaoboter
in de tropenzon

en buiten zich, verdwaasd
lacht hij ook nog daarbij

Geluk doorstroomt
zijn schaamte dat
hij is


Erik Spinoy
uit: Boze wolven
Meulenhoff 2002
 

 

 


De ridder der droefenis

 

Don Quijote wenkt een windmolen,
hij daagt hem uit in de strijd perk
en paal te stellen aan de lichtende zee, d.i.
het schuim en de schade aan zijn schaduw.

Hij voelt hoe dit schiereiland zich langzaam
losmaakt van het vasteland dat knarsetandt.
Het laat zijn kathedralen jankend wegzinken.
En Sancho houdt zijn christelijke adem in.

Hij speelt met de namen van de sterren.
Hij voorspelt al wat geschiedenis wordt
en haalt het paars uit al het paarlemoer.
De goden zuchten en blozen.

Zijn uitgedoofd lichaam dwaalt nog door
het landschap van La Mancha zonder licht.
Zonder, denkt hij bedroefd, moet
de vergrotende trap zijn van zon.

Willem M. Roggeman
uit: Het nut van de poëzie,
Uitgeverij P. 2003

Afbeelding Don Quijote Picasso

 

 

 

Mutter Courage


Aan elke heer die bellen blies
in haar hoofd van waspoeder en zeep
bood zij haar mond van eeuwen aan,
haar hele ziel in ondergoed,

opdat zij niet voorbij zou gaan.
Maar debuterend in de malle troost
van kinderneuzen vol met snot,
heeft zij voor eeuwigheid geen tijd.

Het regent, maar zij blijft gezond,
gezond zoals een moeder moet
- een trage, weldoorvoede kloek,
voorgoed begraven in haar kroost.

Zo leert zij leven van recepten
en van remedies tegen zeer
dat, eer het komt, genezen wordt.
En eeuwigheid is kinderspel.


Luuk Gruwez
uit: Bandeloze gedichten,
een keuze uit de poëzie 1977-1990,
De Arbeiderspers 1996
 
De werken van mevrouw Sagan
zijn door een braamsluiper te Caen
met zoveel aandacht doorgelezen
dat deze in zijn diepste wezen
een droevig uiterst introvert
aimez-vous-Brahmsluipertje werd.

Kees Stip
Het Grote Beestenfeest
De beste Trijntje Fops aller tijden
Uitgever Prometheus Groep 2003