De Etrusken
met glanzende starre glimlach.
Maar een blauwe mantel waait open
en dan treedt vochtig bruin
de rankste knaap van heden
fluitspelende en dansende
naar voren.
De Etrusken staan in ons
op dit moment, hun schenker
danst om ons en blijft zeventien
immer zeventien en de schoonste
zwartlokkigste zolang de wereld
nog schenkers nodig heeft.
Tussen de Etrusken en ons
staat slechts de heldere spiegel:
zie onze archaïsche glimlach
en zie, zij leggen ons
gruwzaam verkort op hun askist,
maar in onze tombe danst
hun geurige dronken fluiter
tot hij valt en zijn blauwe mantel
ons heerlijk dekt.
© Hans Warren
uit: Verzamelde gedichten 1941-1981,
Bert Bakker 1981
In Tarquinia in midden-Italië bevinden zich
een aantal Etruskische graven met prachtige
muurschilderingen.
In het Etruskisch graf de Tomba dei Leopardi
bevindt zich een fresco (5de eeuw vr. Chr.) met
op de rechterwand een fluitspeler als centrale figuur
met links van hem een jongeman die een drinkschaal
in de hand houdt en rechts een citerspeler.
(zie afbeelding)
Tiba.
