Ze stonden op, een man, een vrouw,
in flatgebouwen die elkaar aankeken.
Zij vulde een emmer, hij laadde zijn wapens.
Ramen zullen weer vuil worden, mensen niet meer
opstaan. Iemand zal een boek schrijven,
brieven in dossiers stoppen. Niemand zal vastleggen
hoe de vrouw haar lichaam rekte, van de ladder stapte,
de zeem uitspoelde, de radio aanzette,
iets hoorde wat ze niet begreep.
© Edith de Gilde
Uit: Vleugels van cement, afdeling En wij maar timmeren
Witte Uitgeverij 2012
